Dit viel na het uit elkaar halen van de A220d op:
Uitlaatgasreinigingssysteem
Het uitlaatgasreinigingssysteem werkt ook na afloop van de duurtest nog perfect. Op de hitteschildjes zijn echter al scheurtjes te zien die redelijk vergevorderd zijn. Klappergeluiden hebben we echter niet waargenomen.
Stoelen
Aan de stoelen is nauwelijks slijtage te zien; de bekleding en de kussens maken nog een goede indruk. De kabelboom die in de bestuurdersstoel zit, was echter wel aan vervanging toe.
Versnellingsbak
De versnellingsbak schakelt tot op het laatste moment schokvrij en meestal zonder nukken. Na de marathon zijn er nauwelijks slijtagesporen zichtbaar. De tandwielen, lagers en koppelingen verkeren allemaal nog in keurige staat.
Airconditioning
De airconditioning heeft tot het moment van demontage zijn werk uitstekend gedaan. Wel was er bijna 200 gram koudemiddel weggelekt. Dat was het gevolg van een poreuze verbinding in een leiding.
Assen
Bij de assen verkeren alle draagarmen, lagers en bussen nog in perfecte staat. Bij de achterasdrager nemen we na demontage achter beginnende oppervlaktecorrosie waar.
Motorblok
Het motorblok is van aluminium, de cilinders zijn voorzien van een Nanoslide-laag en laten – net als de gehele onderzijde van de auto – geen bijzonderheden zien.
Het blok van de Mercedes-Benz A-klasse wordt gecheckt op slijtage.
Dit vindt de AutoBild-redactie van de A220d
Een bewogen leven is bij de A-klasse blijkbaar de standaard. Dat geldt voor de gehele modelreeks, die in 1997 als hoogpotige compacte MPV-achtige startte en bij de elandtest direct onderuit ging als gevolg van evenwichtsproblemen. Inmiddels is de A een stuk lager en moderner, waarmee het model voor Mercedes-Benz alsnog een succes is geworden. Desondanks stopt de modelserie bij het verscheiden van de huidige W177 in 2025. Dat is ronduit jammer, zo kan AutoBild concluderen na de 102.507 duurtestkilometers die ze met hun Jupiter-rode A220 d hebben afgelegd.
De Mercedes-Benz A-klasse van AutoBild op bezoek in Nederland.
Maar even terug naar het begin. Al na de eerste rit met de nieuwe aanwinst in oktober 2019 merkt een collega op: “Vergeet de VW Golf GTD, de 220 d is beter.” In de daaropvolgende tweeënhalf jaar spreekt nauwelijks iemand dit tegen. Met een indrukwekkend gemak schudt de tweeliter 190 pk en een koppel van 400 Nm uit zijn vier cilinders, waarmee het kleinste model van het merk in ongeveer zeven seconden naar de 100 km/h accelereert. Ook op de autobahn doet hij niet voor zijn grote broers onder, want snelheden boven de 200 km/h zijn voor hem geen enkele uitdaging.
Lekker zuinig
Ondanks al deze dynamiek is de A-klasse met zelfontbrander geen zuipschuit. Integendeel, over de totale afstand liet de 220 d, ook al reden ze vaak met hoge snelheid over de snelweg en moesten ze geregeld flink doorrijden om op tijd te komen voor afspraken, een verbruik noteren van 6,3 liter op 100 km, oftewel 1 op 15,9 (een waarde die met een A200 benzine in Nederland haalbaar is, AW). Daarbij bleef hij veelal discreet op de achtergrond, ook met dank aan de achttraps automaat met dubbele koppeling. Tijdens de weinige ontspannen ritten tussendoor schommelde het verbruik soms ook rond de 1 op 20, waarmee een actieradius van meer dan duizend kilometer probleemloos te realiseren moet zijn. Ook nam de Duitser niet heel veel AdBlue in. Het verbruik bedroeg iets meer dan een liter per 100 km, dus hoefden ze de riant bemeten AdBlue-tank (23,8 liter) niet al te vaak bij te vullen. De prijzen van het goedje liepen sterk uiteen, van € 1 tot € 5 per liter.
Over de reiskwaliteiten en het comfort van de Benz waren de meningen eenduidig: een tien met een griffel. Akkoord, een ruimtewonder is de A-klasse niet, maar niet al te grote gezinnen kunnen er prima mee uit de voeten. Sommige redacteuren vonden zelfs dat de plezierig stevige kussens van het meubilair en het fijnbesnaard reagerende onderstel het niveau van de C-klasse benaderden. Dat is nogal een claim, maar feit is dat lange ritten geen straf zijn in deze auto. De ‘nette afwerking met wat glitter and glamour’, zoals we lezen in het logboek, helpt daarbij een handje, net als de ‘effectieve ledverlichting’. Laag bij de grond
Ja, veel mensen zouden goed kunnen wennen aan de A. “Wat een heerlijke auto. Compact, handzaam en overzichtelijk”, zo stelt een vrouwelijke collega. Ze vindt hem niet alleen een heerlijke reisauto, maar ook een sportieve stadsflitser. In een stedelijke omgeving valt wel op dat de A wat laag bij de grond is. Letterlijk, want omdat de auto maar een beperkte bodemspeling heeft, kan hij bij uitritten van parkeergarages en bij serieuze drempels wel eens in contact met de grond komen. Om die reden deed het team van AutoBild het sinds de eerste ongewenste ontmoeting met het asfalt heel rustig aan in dat soort situaties. Dan blijft nog het probleem dat je je een eind naar beneden moet laten vallen om in de A-klasse te belanden, wat voor lange mensen met een wat zwakkere rug geen feest is.
Daar komt soms nog een ander probleem bij, zo maken de collega's van AutoBild op uit het logboek. “Bij sommige hoge stoepranden hebben bijrijders moeite om het portier te openen, dat heb ik nog nooit meegemaakt”, merkt een collega op. Veel lof is er daarentegen voor het MBUX-infotainmentsysteem. Dat beschikt over een begrijpelijke spraakassistentie, scherpe displays en een goed werkend navigatiesysteem. Je kunt gerust vertrouwen op de multimediadiensten van de A-klasse. Dat Apple CarPlay nog met een kabel werkt en dat het touchpad steeds foutmeldingen veroorzaakt, is irritant, maar daar kunnen ze nog mee leven. Voor meer ergernis zorgen de assistentiesystemen, die diverse keren doorslaan in voorzichtigheid. Oude markeringen op plekken waar aan de weg wordt gewerkt en voetgangers die in een bocht lopen (maar wel op de stoep) waren voor de elektro-nische beschermengelen soms reden genoeg om in te grijpen. Dat kan beter.
Herkenbaar gebruik van een duurtester, ook bij AutoWeek rijden ze vaak met een fotograaf of cameraman in de bagageruimte om auto's rijdend te fotograferen of filmen.
Toch hebben ze bij AutoBild na voltooiing van de duurtest maar één wens: kan hij niet blijven? Helaas. Zoals elke auto die aan de 100.000 km-duurtest deelneemt, hebben ze ook de Mercedes in samenwerking met de experts van Dekra volledig uit elkaar gehaald. Direct valt op dat het interieur nog behoorlijk fris oogt; er zijn weinig slijtagesporen. Wel springen schuurplekken op de mat aan de bestuurderszijde en lichte plooien in de bekleding van de voorstoelen in het oog, maar verder is de compacte Mercedes nog topfit.
Dat beeld blijft behouden bij de rest van het demontageproces. Ze zien een lichte schuurplek op een spatbord, een klein roestplekje op de onderzijde en een lekkage bij een leiding van de airconditioning, waaruit ongeveer 170 gram koudemiddel weglekte gedurende de duurtest. Feilloos was ook deze Mercedes dus niet, maar het is allemaal niet ernstig. Het zijn meer de getuigen van een bewogen autoleven.
Ervaringen AutoWeek met de A180 en A200
Zaken als weinig bodemspeling en bemoeizuchtige assistentiesystemen vielen ons ook bij de duurtest met de Mercedes A180 en A200. Bovendien presteerden de benzineversies ook voorbeeldig, zeker het lage verbruik maakte indruk. De terugblik zie je in deze video.
Toch maar een generatie ervoor? Onlangs publiceerden we deze koopwijzer van de oudere generatie Mercedes A-klasse.
