Alles wat Mazda design doet is geïnspireerd door Japanse cultuur. Bezieling overgenomen uit lokale kunst, product design, beeldhouwwerken en zelfs tuinen. Maar waar ging het bij de nieuwste grote Mazda mis?
Mazda heeft zijn designtaal Kodo gedoopt. Het woord laat zich ruwweg vertalen in 'Soul of Motion'. Deze filosofie werd naar Mazda gebracht door Design Chief Ikuo Maeda en in 2010 geïntroduceerd. Kodo was voor het eerst te zien op de Mazda CX-5. De huidige lichting Mazda’s worden ontworpen, bekeken en beoordeeld door deze Japanse Kodo-bril. Vormen, kleuren en materialen worden daarvanuit geselecteerd en relevant toegepast. Kodo is een perfecte sleutel voor Mazda. Klanten kopen bewust of onbewust een stuk van de cultuur van de fabrikant: wie een Mazda koopt koopt, een stukje Japan. Kodo maakt dit uiterst visueel.
Mazda heeft geweldige kleimodelleurs
Een belangrijk startpunt voor het creatieve designproces bij Mazda zijn de geweldige kleimodelleurs. Een startpunt, want bij Mazda wordt klei compleet anders gebruikt dan bij andere automerken. Kleimodelleurs zijn een uniek onderdeel in het creatieve proces omdat de boetseerders de auto-ontwerpers tijdens de vroege schetsfase met sculpturen inspireren. Deze vrije vormen voeden het designproces, in plaats van dat de kleimodelleurs ‘alleen’ het schetswerk van de designers uitvoeren in klei.
CX-5 sterk geprofiteerd: goede surfacing
Het ontwerp van de CX-5 heeft sterk geprofiteerd van deze werkwijze: resulterend in een unieke, onderscheidende designtaal voor met name de huid, de zogenaamde surfacing. De CX-5 was de eerste auto waarbij Mazda-ontwerpers de ongebruikelijke weg ingingen van inspiratie-sculptuur in klei, naar schets gemaakt op papier. Deze schetsvisie is vervolgens weer vertaald door de kleimodelleurs naar een auto-sculptuur. De unieke, klei-gebaseerde designmethodiek komt uitgesproken naar voren in het ontwerp van de huidige Mazda line-up. Met name de CX-30 en de Mazda 3 zijn uitzonderlijk sterk uitgevoerde sculpturen en daarmee onmiskenbaar Mazda ontwerpen. Een camera dicht op de neus kan tot optische vervorming leiden, in de kleifase van een ontwerp kan dat al goed worden vastgesteld.
Waarom klei zo belangrijk is in designproces
Kleimodelleurs helpen, bij iedere autofabrikant, de autodesigners hun eigen schetsontwerp – en de verhoudingen, surfacing en brightwork ervan – beter te begrijpen. Een auto is in ieder perspectief anders. Denk aan een filmopname van TopGear waar het front van een auto soms met een fish-eye lens wordt gefilmd en soms van veraf. De neus van de auto vervormt hierbij optisch. Het menselijk oog heeft een soortgelijk effect op het ontwerp van een auto en de hoedanigheid van de vervorming kan enkel worden vastgesteld in de kleifase van het autodesignproces. In klei kunnen subtiele verschillen, variaties en interpretaties van een schets effectief tot uitdrukking worden gebracht om onder andere die vervorming op te vangen.
Kodo kenmerkt zich door veel sculptuur
De Kodo-designtaal kenmerkt zich door veel sculptuur, diepte, in de neus rond de grille en koplampen, bij de zogenaamde Down The Road Graphic. En tevens komt Kodo bij de sterke highlights en schaduwen in de flanken fraai tot uiting. Met name de flanken zijn noemenswaardig met hun bijzondere, torderende diagonaal: ranke afgetrainde spierspanning zonder een grammetje vet.
De Mazda CX-60 heeft niet zo'n groot Kodo-effect op de flanken als de 3 en de CX-30.
De Mazda 3 en de CX-30 zijn door Kodo zelfverzekerd zonder brutaal te zijn. Het zijn ongekende staaltjes automotive design in een alledaagse sector. Dit kunnen alleen maar een Japanse auto’s zijn. Het proportioneel statement, de manier waarop de oppervlakken draaien en de materialen die in het interieur zijn toegepast zijn als collectief sterk: formidabel werk.
De wat lome blik van de Mazda CX-60.
CX-60 kijkt wat loom uit de ogen
Maar dan, de CX-60. Deze nieuwe auto is het vlaggenschip van Mazda. De grote top-SUV voor de Japanners die – normaal gesproken –het designparadepaardje zou moeten zijn. Helaas is de CX-60 buitengewoon stijf, speciaal wanneer getoetst aan de CX-5, CX-30 en Mazda 3. Dat de neus met Down The Road Graphic formeler is dan bij de kleinere, meer dynamische modellen is een logisch gevolg van deze autotypologie, maar de neus mist ook sculptuur en energie. De CX-60 kijkt wat loom, futloos uit de ogen. Het ontwerp heeft tevens platte body sections vergeleken met zowel concurrenten als bovengenoemde modellen uit het eigen portfolio. En dat terwijl er letterlijk en figuurlijk meer ruimte is voor creativiteit bij de ontwikkeling van een grotere auto: meer fysieke bewegingsvrijheid voor een daarmee onmiskenbare vormentaal en meer budget om complexere contouren te produceren. Een excuus voor de slappe surfacing rondom is er dus geheel niet.
De huid is nauwelijks nog als Kodo te herkennen en de bij de andere Mazda’s zo kenmerkende boneline is er ook al niet. Op de CX-60 oogt deze zacht, romig en zwaar – haast Mercedes-Benz achtig. En dat is geen compliment gezien het ijzersterke eigen dna. De afgeronde schouder en de details, zoals het element op het spatbord, zijn al even zouteloos.
De CX-60 komt als geheel over als een exceptioneel geërodeerde variant van het brand dna dat tot dusver zo foutloos werd uitgevoerd en is daarmee niet de inspirerende Kodo-topper die de forse SUV in dit segment zou moeten zijn. De aspiratie voor alle Mazda-rijders blijft de Mazda 3.
